Buldog angielski

BULDOG ANGIELSKI
(Bulldog)
Pochodzenie: Wielka Brytania
Użytkowość: Pies do towarzystwa .
Klasyfikacja FCI: Grupa 2 - Pinczery, sznaucery, molosy
i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 2.1 - Molosy typu mastyfa.
Nie podlega próbom pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Buldog jako taki po raz pierwszy opisany został w latach trzydziestych
siedemnastego wieku; wcześniejsze wzmianki wspominają o nim jako
o psie do walk (bandog) Pierwotnie wykorzystywany do walk z bykami,
później z psami, po roku 1835 przybierać zaczął znaną dzisiaj postać:
zwartego psa o krótkiej kufie. Debiut wystawowy buldogów przypadł na
rok 1860, a w następnych latach dokonała się wielka zmiana jego
charakteru. Pies „uroczo brzydki” o wyrazie zawodowego boksera
w rzeczywistości kochający i oddany swojej rodzinie i przyjaciołom. To
jedna z najstarszych ras z Wysp, uznawana za symbol Wielkiej Brytanii
i na całym świecie kojarzony z brytyjskim uporem i legendarnym
Johnem Bullem.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Krótkowłosy, dość przysadzisty, raczej niskonożny, mocny, o dobrze
rozbudowanym, zwartym tułowiu. Głowa stosunkowo duża w proporcji
do wielkości psa, ale ani ona, ani żadna inna partia ciała nie zakłócają
ogólnej harmonii, nie dają wrażenia deformacji, ani nie wpływają na
sprawność ruchu. Kufa stosunkowo krótka, szeroka, tępa i lekko, ale nie
przesadnie zadarta. Wszelkie objawy trudności w oddychaniu w najwyższym stopniu niepożądane. Tułów stosunkowo krótki, zwarty,
jakakolwiek nadwaga niepożądana. Kończyny mocne, masywne, krzepkie. Zad wysoki i mocny.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Daje wrażenie zdecydowania, siły i sprawności. Czujny, śmiały, oddany,
odważny; choć wygląd ma groźny, to z natury jest łagodny; można na
nim polegać.

GŁOWA:
Oglądana z boku jest bardzo głęboka i stosunkowo krótka od potylicy do
nosa. Czoło płaskie, skóra na czole i głowie trochę luźna i lekko
pomarszczona, ale nie aż tak, aby zmieniała kształt głowy lub zwisała na
nos. Kufa od przedniej krawędzi kości policzkowych aż do nosa stosunkowo krótka, może być lekko pomarszczona. Odległość od
wewnętrznego kąta oka (albo od środka stopu pomiędzy oczami) do
czubka nosa powinna być nie mniejsza od odległości od czubka nosa do
kąta warg.
Mózgoczaszka:
Czaszka: O stosunkowo dużym obwodzie. Oglądana z przodu bardzo
głęboka od najwyższego punktu do stawu żuchwowego, a także
bardzo szeroka i kanciasta. Od stopu do połowy długości czaszki
przebiega bruzda dająca się zauważyć aż do jej najwyższego
punktu.
Stop: Wyraźny.
Trzewioczaszka: Oglądane z przodu poszczególne jej części muszą być
wyważone i symetryczne względem osi pionowej.
Nos: Duży, o dużych nozdrzach, szeroki i czarny, w żadnym razie nie
czekoladowy, czerwony ani cielisty. Nozdrza duże, szerokie,
otwarte, z dobrze wykształconą przegrodą nosową.
Kufa: Krótka, szeroka, zadarta i głęboka od kąta oka do kąta pyska. Fałda
nad nosem, częściowa lub pełna, jeśli występuje, to w żadnym
razie nie może przesłaniać oczu lub nosa. Ściśnięte nozdrza
i duża fałda nad nosem są niedopuszczalne i powodują znaczne
obniżenie oceny.
Wargi: Grube, mięsiste, wiszące i długie, całkowicie zakrywają boki
żuchwy, ale nie przód. Z przodu schodzą się i powinny zakrywać
zęby.
Uzębienie: Szczęki szerokie, mocne i kanciaste, dolna lekko wystaje
przed górną i jest umiarkowanie zadarta ku górze. Sześć niewielkich siekaczy ustawionych jest w równej linii pomiędzy kłami.
Kły szeroko rozstawione. Zęby duże i mocne, nie powinny być
widoczne przy zamkniętym pysku.
Oglądana z przodu żuchwa jest ustawiona dokładnie i równo
przed szczęką górną.
Policzki: Dobrze zaokrąglone, sięgające aż poza oczy.
Oczy: Oglądane z przodu są nisko osadzone, w dużej odległości od uszu,
na tej samej poziomej linii, co stop. Szeroko rozstawione, ale
zewnętrzne kąciki mieszczą się w obrysie policzków. Okrągłe,
średniej wielkości, ani zapadnięte, ani wypukłe, jak najciem-
niejsze, niemal czarne, nie ukazują białkówki, gdy pies patrzy
prosto do przodu. Oczy nie zdradzają żadnych objawów
chorobowych.
Uszy: Wysoko osadzone: przy oglądaniu z przodu ich wewnętrzne
krawędzie dotykają najwyższych punktów czaszki, jak najszerzej
i najdalej od oczu. Małe i cienkie, w kształcie płatka róży, co
znaczy, że załamują się do tyłu i na zewnątrz, tak, że widoczne
jest częściowo wnętrze ucha.
SZYJA:
Średniej długości, gruba, głęboka i mocna. Kark łukowato wysklepiony,
skóra na szyi gruba, luźna i trochę pomarszczona, tworzy niewielkie
podwójne podgardle.
TUŁÓW:
Linia górna: Tuż za kłębem opada (tam grzbiet jest najniższy), dalej
wznosi sie ku lędźwiom, które są wyższe od kłębu, a następnie
opada stromo ku ogonowi, dając w efekcie lekko karpiowaty grzbiet, który stanowi bardzo charakterystyczną cechę rasy.
Grzbiet: Krótki, mocny, szeroki w łopatkach.
Klatka piersiowa: Szeroka, z boków okrągła, pojemna i głęboka.
Przedpiersie szerokie, krągłe i głębokie. Klatka piersiowa zawieszona jest między przednimi kończynami, żebra są wysklepione,
nigdy płaskie.
Brzuch: Podciągnięty, nie obwisły.
OGON:
Osadzony nisko, wychodzący prosto od nasady i dopiero dalej wygięty
do dołu. Na przekroju okrągły, sierść na ogonie gładka, bez szczotki czy
frędzli. Ogon średniej długości, raczej krótki, niż długi, gruby u nasady
i gwałtownie zwężający się ku ostremu końcowi, noszony nisko, bez
zakręcenia na końcu, nigdy nie wznoszony powyżej grzbietu. Brak
ogona, ogon wciśnięty w pośladki lub bardzo mocno skręcony
niepożądane.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
Wygląd ogólny: Kończyny przednie krótsze od tylnych, ale nie aż tak,
aby grzbiet wydawał się długi, albo ruch i sprawność psa były
upośledzone.
Łopatki: Szerokie, długie, skośnie ustawione; bardzo mocno umięśnione,
co powoduje, że wyglądają jak przyczepione do tułowia.
Łokcie: Niskie, wyraźnie odstające od żeber.
Przedramię: Kończyny bardzo krępe i silne, szeroko rozstawione, o mocnym kośćcu i umięśnieniu, proste, nie wykrzywione.
Śródręcze: Krótkie, mocne i proste.
Łapy: bardzo lekko rozstawione na zewnątrz, średniej wielkości,
okrągławe, palce zwarte, grube, dobrze rozdzielone.
Kończyny tylne:
Wygląd ogólny: Potężne i mocno umięśnione na całej długości, aż do
stawów skokowych, trochę dłuższe od przednich.
Kolano: Skierowane trochę na zewnątrz.
Stawy skokowe: Niskie, słabo kątowane.
Łapy: Okrągłe i zwarte, palce mocne i zwarte, łapa dobrze wysklepiona.
CHODY:
Pies zdaje się poruszać krótkimi, szybkimi krokami, dotykając ziemi
końcami palców. Tylne łapy podnoszone są nisko, jakby głaskały
podłoże, jedna z łopatek wysuwana jest mocniej do przodu. Niezwykle
ważna jest pełna sprawność ruchu.
SZATA:
Sierść: Delikatna, krótka, przylegająca i gładka (wrażenie twardości
spowodowane jest tylko krótkością i zwartością sierści), nie
szorstka.
Maść: Jednolita lub z maską, zawsze czysta i lśniąca: pręgowana, czerwona w rozmaitych odcieniach, płowa itp. Łaciata: każdy z tych
kolorów w postaci łat na białym tle. Maść czarna, czarna podpalana, cielista wysoce niepożądane.
WAGA:
Pies: 25 kg.
Suka: 23 kg.
WADY:
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady
i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie
i sprawność psa.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub wyraźna lękliwość.
- Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia
zachowania powinien być zdyskwalifikowany.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni
wyczuwalne w mosznie.